Replika szabla polska Radziwiłłówka wz 17 nr 1917BG

REPLIKA SZABLA POLSKA – ZWANA „Radziwiłłówką” 1917 roku NR 1917 BG

DANE TECHNICZNE:
Wierna replika szabli, którą w 1917 roku Księżna Izabella Radziwiłł podarowała XII- emu Pułkowi Ułanów Podlaskich. Dar ten upamiętnił odzyskanie niepodległości przez nasz kraj. Od 1917 roku szabla była na wyposażeniu Wojska Polskiego.Szable (głownie) wykonane są ze zwykłej stali polerowanej. Polerowanie jest wykonywane do uzyskania jednolitej, matowej, gładkiej struktury. Prosimy nie używać szabli do fechtunku - służą jako doskonały artykuł dekoracyjny wyposażenia wnętrz, pamiątka czy prezent. Zalecamy aby głownię co jakiś czas była konserwowana bardzo cienką warstwą oliwki lub innego natłuszczającego środka (pomoże to w utrzymaniu wysokiej jakości produktu) Idealnie nadaje się do grawerowania dedykacji.

Materiał: stal wysokowęglowa, skóra, mosiądz
Długość: 90 cm
Waga: 1,2 kg
Długość głowni: 78 cm
Szerokość głowni: 3,2 cm
Głębokość krzywizny głowni: 5,5 cm

UWAGA: Replika nie jest naostrzona i nie nadaje się do ostrzenia. Oferowany przez naszą firmę asortyment ma charakter dekoracyjny i nie posiada cech użytkowych.

HISTORIA: Dzieje powstania szabli polskiej wzór 1917—pierwszej szabli żołnierza polskiego po 123 latach niewoli — były bardzo skomplikowane. Gdy przed wybuchem I wojny światowej zaczęto tworzyć zręby regularnego Wojska Polskiego, broń biała była nadal ważnym składnikiem uzbrojenia armii całej Europy. Używała jej poza tym nie tylko kawaleria, ale także innego rodzaju wojska. Zanim więc rozpoczęto produkcję szabli rodzimej dla odradzającej się po latach zaborów armii, żołnierz polski musiał z konieczności używać broni obcej.Polskie formacje wojskowe, walczące o niepodległość w okresie I wojny światowej, wyposażone były w szable produkcji państw u boku których działały. Oddziały obrońców Lwowa, powstańcy wielkopolscy i śląscy używali głównie broni zdobycznej. Tak więc szable obce stawały się w tych szczególnych warunkach polskim orężem. Były to więc szable: austriackie, rosyjskie, pruskie i francuskie.Pierwszą po okresie rozbiorów szablą polską była szabla wzór 1917 w wersji dla kawalerii i piechoty. W przepisach o Umundurowaniu polowym Wojsk Polskich ogłoszonych w kwietniu 1917 r. znajduje się zapis mówiący, że oficerowie do czasu ogłoszenia nowego regulaminu mogą nosić szable ,,z gardą polską" w dwóch odmianach. Jedna obowiązuje oficerów kawalerii, artylerii i taborów, druga oficerów piechoty i pozostałe rodzaje wojsk. Głownia szabli w obu wersjach na razie pozostawała dowolna, głównie ze względów praktycznych. W szablach produkcji krajowej głownie były zbyt słabe i kruche, często też łamały się u nasady ku wielkiemu niezadowoleniu używających ich żołnierzy. Stąd też najbardziej charakterystycznym elementem tego typu szabli była jej rękojeść łatwo wyróżniająca ją wśród innych.