Okres międzywojenny przyniósł Polsce ciekawy egzemplarz szabli bojowej, prawdopodobnie jednej z ostatniej, jaka została wyprodukowana na ziemiach polskich. Dokładnie miało to miejsce w 1934 roku, a produkcją zajęła się Huta Ludwików, mająca w tamtych czasach uznaną markę. Nie kierowano by projektu tak ważnej szabli do niezaufanego producenta.

Szkielet tej broni został wykonany przez Instytut Uzbrojenia (przynajmniej ten potocznie nazywano ten twór). Była to o tyle ważna i symboliczna szabla, że przekazaną ją Edwardowi Rydzowi-Śmigłemu w 1936 roku. Był to rok, w którym otrzymał on nominację na Marszałka Polski, czyli broń uczestniczyła w ważnej uroczystości.

Patrząc na zdjęcie repliki polskiej szabli nie można się dziwić, że brała udział w tak doniosłym wydarzeniu, ponieważ wyróżnia się eleganckim wyglądem. Do produkcji szabli używano stali polerowanej, a na potwierdzenie poprzednich słów, na głowni można zauważyć napis „Naczelnemu Wodzowi”.

Broń ta została wyprodukowana w liczbie 40 tysięcy, od 1936 do wybuchu II wojny światowej. Szabla wz. 34 charakteryzowała się przede wszystkim dużą wytrzymałością, a także niezłymi własnościami bojowymi. Widoczna na zdjęciu szabla bojowa była bardzo podobna do tych, których używali żołnierze, jednak tamte nie były niklowane oraz szlifowane obustronnie w szerokie zbroczę, które biegnie od nasady aż do samego pióra. Widać doskonale mosiężną oprawę rękojeści, która robi spore wrażenie.

Jeśli staniemy się szczęśliwymi posiadaczami tej pięknej repliki, wtedy należy pamiętać, żeby pochwa oraz głownia były odpowiednio konserwowane, najlepiej za pomocą cienkiej warstwy oliwki. Chyba, że posiadamy inny skuteczny środek natłuszczający.

Pozdrawiamy, Galeriareplik.pl