Historia zna wiele wspaniałych rodzajów broni. Rozwój technologiczny doprowadził do tego, że broń palna stawała się coraz lepsza, szybsza i celniejsza. Świetnym przykładem początków broni palnej są pistolety skałkowe.

Czym jest wspomniana broń? Ogólna charakterystyka pistoletów skałkowych mówi, że jest to krótka broń palna zaopatrzona w zamek skałkowy. Dokładniej mówiąc, była to ręczna broń palna ładowana od przodu. Pistolety tego typu rozpowszechniono na przełomie XVII i XVIII wieku. Ich zasięg wynosił 50 m. Wykorzystywany był głównie przez kawalerzystów. Jeśli chodzi o piechotę, najczęściej wykorzystywali je oficerowie. Dopiero z czasem zostały zastąpione przez znacznie przyjaźniejsze strzelcowi rewolwery oraz pistolety kapiszonowe.

Podstawą działania pistoletów skałkowych był zamek skałkowy. Zapalenie prochu odbywało się na panewce. Było następstwem iskry, która powstawała w wyniku uderzenia skałki zamocowanej w szczękach kurka o przymocowane z prawej strony broni krzesiwo. W wyniku naciśnięcia spustu, kurek ze skałką opadał na krzesiwo. Wynikiem tego było wytworzenie iskry, która padała na panewkę z prochem, zapalając go. Płomień z panewki poprzez otwór zapałowy z boku lufy dostawał się do komory, powodując zapłon ładunku prochowego.

Według danych historycznych, zamek skałkowy wynaleziono w XVI wieku. Jednak rozpowszechniono go dopiero w drugiej połowie XVII w. Zamki zaopatrzone w krzemień wyparły zamki lontowe i kołowe. Piryt stosowany w zamkach starego typu zastąpiony został krzemieniem. Zabieg ten pozwolił na znaczne uproszczenie konstrukcji, a co za tym idzie zwiększenie szybkości wykonywania broni i zmniejszenie ceny. Zamek skałkowy stosowano powszechnie aż do połowy XIX. Pamiętajmy jednak, że rozwój prowadzi do unowocześniania broni. Właśnie dlatego dziś łatwiej jest dostać repliki broni palnej wykorzystujące zamek skałkowy niż oryginały sprzed 300 lat.

Pozdrawiamy, Galeriareplik.pl